-

          

                ZAMAN TÜNELİ   4


     Dünyanın en güzel turkuaz renginden daha güzel bir turkuazdı.  Torosların zirvesinden kayaların bağrından yol bulup aşağılara kadar köpük köpük iniyordu. Çocuklar gibi taştan taşa atlıyor ,zıplıyor ve nihayetinde beyaz köpükler en dip noktada  buluşup turkuazın cam berraklığına dönüşüyordu.

    Suların çağıldayarak kayalardan düşüşünü,  kanyonun üzerindeki köprüden içim ürpererek izlerdim. Tüm sessizlik burda yok olurdu. O kadar güçlü ve ihtişamlıydı ki tuhaf bir korku hissederdim.Çok gürültü çıkarıyordu.Beni içene alıverecek zannederdim.

      Köyün susuzluğuna rağmen bu kadar yakınında çoşkun akan bu dere ,en çok gelip gittiğimiz yerdi ki zaten su ihtiyacımızı da  burdan karşılıyorduk.

        Derenin hemen kenarında başka bir kaynak suyla çalışan devasa bir  değirmen vardı. Un değirmeni. Su çarklara doğru akıyor .çarklar suyla  doldukça dönüyor dönüyor, o döndükçe , içerideki taşlardan uğultulu sesler geliyordu. Çarklardan boşalan sular kendine ince yollar bulup yine dereye karışıyordu.

       Dere boyunca serinliği daha da arttıran kocaman  meşe ağaçları vardı. . Vadinin esintisi yaprakları tatlı tatlı  hışırdatıyordu.  Hemen her yerde  zakkumlar  öbek öbek sıralanıyordu. Pembe ve beyaz  çiçekler açan  bu  zakkumların ,bu kadar güzel çiçekleri varken. tatları nasıl bu kadar acı olabilirdi hiç anlayamıyordum.

    Derenin sakin. berrak ve turkuaz aktığı kıyılar  kumsal  ve sığ yerlerdi. Buralarda doyasıya oynar. ıslanır  ve  kirlenirdim. Saatler sonrasında  annem hazır  gelmişken  kardeşimle beni ve çamaşırları burda yıkardı. Babam da arabasını...

    Canlı olduğuna inandığım Murat  124'ü vardı babamın. Yumurtadan yeni çıkmış civciv sarısı rengiydeydi. O kadar kıymetliydi ki, sinek pislese onlarla kavga ederdi. Arabayı öpük köpük sabunlar Adana tabiriyle cıncık gibi parlatmadan içi rahat etmezdi. Birlikte yıkardık ,  nasıl eğlenirdim.  

      Babam  gün içinde . serpmeyle yakaladığı balıkları yine dere kenarında temizler  ve  pişirirdi. Odun dumanının burun sızlatan kokusunu içime içime çekerdim. Enfes bir lezzetle günü noktalar ,bidonlarımızı doldurup köye dönerdik.

     Tüm bu anların herbirinde    kadraja sığmayacak kadar güzellikte sayısız  tablolar  vardı.

     

    

     

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

-
                                                         SEN BENDEN GİTTİN GİDELİ       Her gün, her sabah sınıf   kapısından içeri  girer girmez   başka biri olur, kendimi unuturdum...Büyülü bir aynadan  farklı  bir boyuta geçerdim...Dışarıdaki  dünyama ait ne kadar yorucu , yıpratıcı iç sıkıntısı varsa  hepsi üzerimden sıyrılır  giderdi,    yeniden yeniden yaşam sevinci ile dolardım...      O  yıl, yeni bir okula tayin edilmiştim ve yeni bir sınıfım olacaktı. Bu da yeni hazırlıklar demekti...Yepyeni bir heyecanla tekrar  işe koyulmuştum. ..Küflü duvarları en güzel renklerle boyatmıştım...Pembe fon perdeler, uçuş uçuş beyaz tüller yaptırmıştım...Kocaman kurdeleler   fon perdelere tutucu  olmuştu. Bin bir güçlükle  kitaplığınd...
Devamı
-
            ANNEANNEM      Dedem anneannemi bırakıp dönerken  ''Kızı buralarda rezil etmeyesin'' demiş .Bugün cevabını annem de bilmiyor neden Adana'da değil de Erzurum 'da bir dağ köyünde doğum yapmak ister ki insan...Git değil  mi memleketine ,hayatını niye riske atıyorsun...Kocaman  şehir ,hastanesi var, doktoru var ,ailen orada....      Kızını görünce ''Ooooo daha senin iki ayın var .''demiş canım anneannem ,o ki tanıdığım en bilge insandı. Gerçekten de iki ay sonra annemin sancıları başlıyor; aylardan ocak ,kar kapıda .Yollar kapalı ,ne araç ne doktor ne de hastane...Bir ebe var  onun da evi  hayli uzakta . Annemin sancıları artınca babam ebeyi alıp gelmek için gidiyor. Henüz yirmi bir  yaşında taze öğretmen, annem  on  sekizinde çiçeği burnunda yeni gelin. İkisi de çocuk denecek yaştalar.        Bir göz odalı lojmanda ana kız kalıyorlar baş başa ,ama doğum  ...
Devamı
-
                                                                  TELEFON      Turuncu ama kırmızıya yakın koyu bir turuncuydu .En sevdiğim ve belki en çok vakit geçirdiğim oyuncağımdı Almanya' dan ,bir yaz tatilinde , halamın benden yedi yaş büyük olan oğlu getirmişti. Abimi deliler gibi çok sevdiğim için , daha önceki hediyesi , içi boncuk köpük dolu olan ve gıcır gıcır ses çıkaran turuncu köpek gibi bu çevirmeli telefonu da çok sevmiştim. Belki de daha fazla...     Seksenli yıllarda bırakın evleri , köyde bile bir tane telefon yoktu. Elektrik ve suyun olmadığı yerde telefon hayal bile değildi, ihtiyaç hiç değildi. Daha sonraki zamanlarda köy muhtarlarının evlerinde bir tane telefon olduğunu, onu da kullanmak için sıraya girildiğini ve saatlerce beklenildiğini hatırlıyorum...Hele yurt dışı görüşmel...
Devamı